Drama Queen

Taka z niej królowa, udawana dama,
Kiedy ją zapytasz, ona wszystko sama.
Nie daj borze leśny, że coś się wydarzy,
Ona już tam jest, rozgrzana, że parzy.

Histerie, tragedie, ona wszystko rozdmucha.
Jak już się nakręci – istna zawierucha.
Zdala jej od klasyki, elokwencji, złotych bucików
Bliżej do płaczu, zapaści, niezasadnych krzyków.

Taka już z niej jest dramatu królowa,
Niejen bunt dwulatka się przy jej dramacie chowa.
Nie masz szans przekrzyczeć, rozsądek dopuścić,
Taki typ co afery nie może przepuścić.

Niech się nakręca, buzuje, prądem strzela,
I na Twojej ścianie zawiśnie cholera.
Niech wszelkie dramaty w locie połyka,
I każdą domową wojnę w swych ramach zamyka.